En de winnaars zijn: Jonge belofte van het jaar | ||
Anneleen Lenaerts Topharpiste, draait al een tijdje internationaal mee. In december 2010 werd zij geëngageerd als soloharpiste bij de Wiener Philharmoniker. Dit jaar verscheen haar 3e cd, met werken van Chopin en eigen bewerkingen van Franz Liszt (in het Liszt-jaar!).
| ||
Musicus van het jaar | ||
Het Collectief Vijf gedreven musici spelen samen sinds 1998. Repertoire vertrekkend vanuit Tweede Weense School, tot de allernieuwste experimentele stromingen. Drukke concertagenda, interessante invalshoeken, referentieopname Pierrot Lunaire.
| ||
Muziekpersoonlijkheid van het jaar | ||
Peter de Caluwe Begon dit jaar aan een tweede termijn als directeur van De Munt. Door het gezaghebbende operablad Opernwelt onlangs uitgeroepen tot 's werelds beste operahuis. Dit vooral dankzij de indrukwekkende uitvoeringen van Wagners Parsifal (regie: Romeo Castellucci), de creatie van Toshio Hosokawa's Matsukaze en Les Huguenots van Meyerbeer. Les Huguenots kreeg bovendien de prijs voor de beste productie van het jaar (Olivier Py.Marc Minkowski). Peter de Caluwe is zopas verkozen tot voorzitter van Opera Europa.
| ||
Muziekevenement van het jaar | ||
Klara4Kids Voor de vijfde keer al organiseert Klara i.s.m. het Paleis een muziekfeest voor kinderen van 4 tot 12. Een schot in de roos, binnen de kortste keren telkens uitverkocht. Tegelijkertijd nu ook voor de vijfde keer een cd met klassieke muziek voor kinderen, gebundeld onder thema's uit hun leefwereld (Prinsen en Prinsessen, Ezels en Elfen, Poppen en Soldaatjes, Van aap tot zwaan, Toeters en Bellen). Luxe-uitgave met tekeningen van Gerda Dendooven. I.s.m. EMI. Oplage: 6000 ex. Bijhorend Educatieve fiches, gratis downloadbaar.
| ||
Vlaamse CD-productie van het jaar | ||
Cecus - Graindelavoix Een verzameling van polyfonie rond het onderwerp 'blindheid'. 'Cecus non judicat de coloribus' is de titel van een motet van Alexander Agricola, een driestemmig werk zonder tekst. Hierop voortbouwend koos dirigent Björn Schmelzer werken die te maken hebben met 'blindheid', en dit in de ruimste zin van het woord. Zo voegt hij er een aantal werken aan toe die triestheid, rouw en ellende oproepen zodat de (blinde) ogen zich met tranen vullen.
|
Carrièreprijs 2011 voor Philip Catherine
Sinds de jaren zeventig is Philip Catherine een van de bekendste musici uit de Belgische jazz en behoort tot de internationale top. In zijn 40-jarige carrière heeft hij alle groten van de Europese en Amerikaanse jazz begeleid.
Catherine werd geboren uit een Engelse moeder en een Belgische vader. Hij is afkomstig uit een familie van muzikanten en ontdekte op 14-jarige leeftijd Georges Brassens en Django Reinhardt. Om in de voetsporen van zijn idolen te treden kocht hij een gitaar en beluisterde hij alle grote jazzmuzikanten van die tijd.
In de jaren zestig begeleidde Catherine door heel Europa bekende musici als Lou Bennett, Dexter Gordon en Stéphane Grappelli. Eind jaren zestig richtte hij met zijn vriend Marc Moulin een jazzrock-groep op. In 1971 nodigde de beroemde Franse violist Jean-Luc Ponty hem uit bij zijn kwintet Experience te komen spelen. In 1974 en 1975 nam Catherine zijn eerste eigen platen op: September Man en Guitars. Hij ondernam nadien tournees met zijn eigen formaties, maar bleef ook actief als begeleider van jazzlegendes als Charles Mingus, Benny Goodman, Toots Thielemans, Charlie Mariano en Chet Baker. Daarnaast speelde hij in een duo met Larry Coryell en in een trio met Didier Lockwood en Christian Escoudé. Met het trio dat hij vormde met trompettist Tom Harrell en basgitarist Hein van de Geyn nam hij drie platen op : I remember You in 1990 en Moods I & II in 1992.
In 1997 tekende Catherine een contract bij Dreyfus Records en bracht hij Philip Catherine Live, Guitar Groove en Blue Prince uit. Hij was intussen zelf een grote jazznaam geworden en kreeg in de loop der jaren diverse onderscheidingen waaronder "The most Promising Duo, Record Jazz Award Winners" en "Artist of the Year" (1978) van de Deutsche Phono Akademie. Eind 1988 kende de Belgische Vereniging van Jazzcritici hem eenparig de "Saxe"-prijs toe voor zijn album "Transparence". In 1995 kreeg hij de "Django d'Or" van Sabam en in 1998 ontving hij in Parijs de Django d'Or als "Beste Europese jazzmuzikant". Zijn meest recente bekroning tot dusver is de titel van "Maestro Honoris Causa" van de Conservatoriumstichting van Antwerpen. Zijn album Summer Night, uitgebracht in oktober 2002, werd in Jazz Magazine verkozen tot "Disque d'Emoi" .
Arrtikel overgenomen van Wikipedia.
Klara Info
No comments:
Post a Comment